علت تیر کشیدن درد از گردن به شانه و دست و درمان آن با جراحی بسته

اغلب دردهای شانه از آسیب دیدن یا مشکلات مربوط به خود شانه به تنهایی ناشی می شوند. هرچند گاهی تیر کشیدن درد شانه در مشکلاتی در گردن مانند رادیکولوپاتی گردنی ریشه دارد. رادیکولوپاتی گردنی معمولاً به یک عصب آسیب دیده یا تحت فشار در گردن اشاره دارد. رادیک واژه لاتین به معنای ریشه عصب میباشد و اوپاتی به پاتولوژی برمی گردد. بنابراین رادیکولوپاتی به معنای پاتولوژی ریشه آن عصب است. اگر رادیکولوپاتی در نخاع وجود داشته باشد عمدتاً به تحریک یک عصب اشاره دارد. رادیکولوپاتی گردنی معمولاً همراه با تیر کشیدن درد گردن که در بازوها و گاهی دست‌ها انتشار می‌یابد، دیده می‌شود. درد معمولاً الکتریکی است، به سرعت حرکت می‌کند و انتشار می‌یابد. گاهی تیر کشیدن درد به صورت سوزش احساس می‌شود، گاهی افراد دچار بی حسی شده و گاهی نیز احساس ضعف در بازو می‌کنند.

علل سوپراسکاپولار

چندین مشکل شایع گردن می‌تواند موجب علائم رادیکولوپاتی گردنی شوند. از جمله:

• بیماری تحلیل برنده دیسک گردن: دیسک‌های بین مهره‌ای در حدفاصل مهره‌ها با یکدیگر به مرور زمان دچار از دست دادن آب می‌شود. هنگامی که دیسک به اندازه کافی آب از دست بدهد، نازک می‌شود و کمتر قادر به انجام وظایف خود خواهد بود که این امر موجب تیر کشیدن درد و احتمالاً تحریک یا اعمال فشار بر روی ریشه اعصاب مجاور می‌شود.
• فتق دیسک گردن: هر دیسک بین مهره‌ای دارای یک لایه خارجی سخت و یک لایه داخلی نرم است. اگر لایه خارجی دچار پارگی شود آن‌گاه ماده ژل مانند داخلی اجازه خواهد یافت به بیرون نشت کند. این امر می‌تواند باعث التهاب و یا تحریک ریشه اعصاب مجاور شود.
• آرتریت استخوانی گردن: هنگامی که مفصل بین مهره‌ای در گردن دچار آرتریت شود، التهاب و رشد بیش از حد استخوان می‌تواند اندازه و فضای مفاصل را تغییر دهد. این امر منجر به تحریک و ایجاد اختلال در ریشه عصب می‌شود.
• تنگی فورامینال گردن: این شرایط هنگامی به وجود می‌آید که ریشه عصب هنگام عبور از منفذ فورامن یک سوراخ کوچک در ساختمان استخوانی مهره‌ها تحت فشار قرار گیرد. تنگ شدن منفذ فورامن از راه‌های مختلفی اتفاق می‌افتد، مانند رشد بیش از حد خارها و زواند استخوانی یا به علت فتق دیسک.

علائم

هشت ریشه عصبی از هر سمت نخاع گردنی در گردن منشعب می‌شود و هر کدام با C1 تا C8 نامگذاری می‌گردند. ریشه‌های عصبی C3 تا C8 همگی از یک بخش خاص از شانه عبور می‌کنند. اگر یک ریشه عصبی گردنی، در گردن تحریک شود یا تحت فشار قرار گیرد، این موضوع می‌تواند باعث تیر کشیدن درد و علائمی شود که در امتداد مسیر عبور عصب به سمت شانه، بازو و یا دست منتشر می‌شود. این وضعیت به لحاظ پزشکی رادیکولوپاتی گردنی نامیده می‌شود. تیر کشیدن درد ناشی از رادیکولوپاتی و علائم وابسته به آن می‌تواند متفاوت باشد و همه موارد زیر را شامل شود و یا هیچ یک از آنها را در برنگیرد.

• دردی که در هر محل به صورت خفیف یا سنگین تا تیز یا تیر کشنده یا شدید احساس می‌شود.
• دردی که گاهی می‌آید و می‌رود یا دائمی و پایدار است.
• دردی که در یک محل مانند استخوان شانه (کتف) باقی می‌ماند یا دردی که در امتداد عصب گسترش می‌یابد و می‌تواند از شانه به بازو حرکت کند.
• گزگز که ممکن است به صورت حس مورمور شدن احساس شود و می‌تواند در یک نقطه باشد یا از شانه به بازو گسترش پیدا کند.
• ضعف یا بی حسی در شانه و یا بازو که می‌تواند دائمی یا گاه و بیگاه باشد

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که علائم درد تمایل دارند به صورت الگوهای زیر گسترش یابند:

• رادیکولوپاتی C5 منجر به درد در قسمت بالای شانه‌ها در نزدیکی گردن می‌شود و که به صورت دردی تیز در سطح یا دردی عمیق ظاهر می‌شود.
• رادیکولوپاتی C6 در بخش‌های خارجی شانه‌ها بیشتر است و احتمالاً درد در نزدیکی سطح پوست احساس می‌شود.
• رادیکولوپاتی C7 در بخش داخلی شانه‌ نزدیک به نخاع ایجاد می‌شود و احتمالاً دردی را به دنبال خواهد داشت که بیشتر سطحی است تا آنکه عمیق باشد.
• رادیکولوپاتی C8 که نسبت به دیگر انواع بیماری کمتر شیوع دارد، در بخش‌های پایینی شانه‌ها اتفاق می‌افتد و می‌تواند دردی تیز در سطح یا دردی عمیق و سنگین را به همراه داشته باشد.

علائم بیماری ممکن است در افراد مختلف ممکن است بسته به بیماری‌های زمینه‌ای و نیز آناتومی منحصر به فرد هر شخص و احساس درد متفاوت باشد. معمولاً رادیکولوپاتی گردنی تنها در یک سمت بدن احساس می‌شود.

تشخیص

معاینه فیزیکی

پزشک شما بعد از بررسی سابقه پزشکی و وضعیت سلامت عمومی شما، در مورد علائم از شما سوال خواهد کرد. سپس پزشک گردن، شانه، بازو و دست‌ها را برای بررسی صعف عضلانی، از دست دادن حس یا هرگونه تغییر در رفلکس‌ها معاینه خواهد کرد. پزشک ممکن است از شما بخواهد برخی حرکات خاص گردن و بازوها را انجام دهید تا تشدید یا کاهش برخی علائم را بررسی کند.
اشعه ایکس: این روش تصویری از ساختار‌های متراکم، مانند استخوان‌ها را فراهم می‌آورد. اشعه ایکس سازمان‌دهی و آرایش استخوان‌ها را در گردن شما نشان خواهد داد. این روش همچنین وجود هرگونه تنگی در فورامن یا آسیب به دیسک را نیز مشخص می‌کند.
توموگرافی رایانه‌ای یا CT اسکن: CT اسکن نسبت به اشعه ایکس جزئیات بیشتری را آشکار می‌کند و به پزشک شما کمک می‌کند که وجود خارهای استخوانی در نزدیکی فورامن در نخاع گردنی را تشخیص دهد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی گردن می‌تواند تحت فشار بودن اعصاب به دلیل آسیب به بافت‌های نرم مانند برآمدگی یا فتق دیسک را نیز نشان دهد.این روش می‌تواند به پزشک کمک کند تا هرگونه آسیب به طناب نخاعی یا ریشه‌های عصب را تشخیص دهد.
نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی): الکترومیوگرافی، تکانه‌های الکتریکی ماهیچه‌ها را در حالت استراحت و انقباض اندازه می‌گیرد. در مطالعات هدایت عصبی اغلب برای تشخیص طبیعی بودن عملکرد اعصاب از الکترومیوگرافی استفاده می‌شود. این تست‌ها به همراه یکدیگر می‌توانند به پزشک شما کنند که تشخیص دهد علائم شما از فشار بر روی ریشه‌های عصبی نخاع و آسیب عصبی ناشی می‌شوند یا از مشکلات دیگری که باعث آسیب به اعصاب شده‌اند مانند دیابت، سرچشمه می‌گیرند.

درمان‌های غیر جراحی

درمان‌های اولیه برای رادیکولوپاتی گردنی، درمان‌های غیر جراحی می‌باشند. این گزینه‌های درمانی موارد زیر را در برمی‌گیرند:

یقه گردن بند نرم

این گردن بند یک حلقه‌ی پوشش دار است که اطراف گردن را احاطه می‌کند و با استفاده از ولکرو (یا چسبک) در جای خود نگه داشته می‌شود. پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند از یک گردن بند نرم برای استراحت دادن به ماهیچه‌های گردن و محدود کردن حرکات آن استفاده کنید. این می‌تواند به کاهش فشار بر روی ریشه‌های عصبی که با حرکات گردن همراه هستند کمک کند. یک گردن بند نرم تنها باید برای یک مدت زمان کوتاه استفاده شود زیرا استفاده طولانی مدت ممکن است قدرت ماهیچه‌های گردن را کاهش دهد.

درمان فیزیکی

برخی تمرینات ورزشی خاص می‌توانند به تسکین تیر کشیدن درد، تقویت ماهیچه‌های گردن و افزایش محدوده حرکات گردن کمک کنند. در برخی موارد کشش (ترکشن) می‌تواند به منظور کشش ملایم مفاصل و ماهیچه‌های گردن استفاده شود.

داروها

در بعضی موارد داروها می‌توانند به بهبود علائم شما کمک کنند.

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: داروهایی از قبیل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن را در برمی‌گیرند و اگر تیر کشیدن درد ناشی از تحریک یا التهاب عصب باشد آن را تسکین می‌دهند.
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی: مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی به مدت کوتاه، ممکن است با کاهش تورم و التهاب در اطراف عصب به تسکین درد کمک کند.
• تزریق استروئید: در این فرایند، استروئیدها در نزدیکی عصب تحت تأثیر تزریق می‌شوند تا التهاب موضعی را کاهش دهند. تزریق ممکن است بین لامینا (تزریق اپیدورال)، در فورامن (تزریق عصبی انتخابی) یا در مفاصل بین مهره‌ای صورت گیرد. هرچند تزریق استروئید فشار وارد بر عصب ناشی از تنگی فورامن یا برامدگی و فتق دیسک را برطرف نمی‌سازد اما ممکن است تورم را کاهش دهند و تیرکشیدن درد را تا حدی که برای بهبود عصب کافی باشد، تسکین دهند.