درمان کیست‌های شانه (کیست گانگلیون و پارالابرال) با جراحی بسته و تزریق

درد شانه همراه با بازوی ناتوان و کم زور (عمدتا در هنگام چرخش و بلند کردن) است، اما ممکن است پس از تمرینات مناسب درد کاهش یابد. قاعدتا اگر بیش از حد از آن کار بکشیم و بار سنگین جا به جا کنیم، دوباره درد رخ می‌دهد. بیماران اغلب آن را با عنوان درد سوزش‌دار در شانه توصیف می‌کنند. کیست در ناحیه مهره ستون فقرات و فضاهای مجاور در زیر عضلات ماهیچه بالاخاری یا عضله فوق خاری و ماهیچه زیرخاری یا عضله تحت خاری شکل می‌گیرد و ممکن است روی عصب سوپرااسکاپولار فشار وارد کند.

اگر دچار شانه درد شده‌اید و پس از چند روز درد آن ساکت نشد، شما باید به یک متخصص درد شانه مراجعه کنید تا علت درد شانه‌ی شما را بیابد. عوامل و علت‌های زیادی برای درد شانه وجود دارند که از جمله علت‌های درد شانه کیست‌هایی می‌باشد که در قسمت‌های مختلف مفصل شانه به وجود می‌آیند. متخصصین با تجربه‌ی کلینیک تخصصی درد ماهان با داشتن تجهیزات پزشکی تشخیصی مدرن می‌توانند علت اصلی درد شانه را متوجه شوند و با توجه به علائم و بزرگی و کوچکی کیست درمان مناسب از جمله درمان با تمرینات توانبخشی، روش‌های درمانی جراحی و روش‌های بدون جراحی را برای بیمار اعمال می‌کنند.

کیست پارالابرال شانه چیست؟


کیست پارالابرال تورم‌هایی است که در اطراف حفره مفصل شانه (گلنوئید) ایجاد می‌شوند، که کیسه‌های مایع مفصلی هستند که در خارج از مفصل زیر پارگی‌های لابروم گسترش می‌یابند، که با عنوان گانگلیا یا گانگلیوم نیز شناخته می‌شوند و ممکن است در هر نقطه در اطراف گلنوئید ایجاد شوند.

محل کیست‌های شانه


آن‌ها اغلب در امتداد بخش‌های خلفی، قدامی و بالایی مفصل گلنوهومرال بصورت کاهشی رخ می‌دهند بطوری که کیست‌هایی که در قسمت‌های پایین‌تر واقع شده‌اند کمتر شایع هستند و قسمت خلفی بالایی شایع‌ترین ناحیه می‌باشد.

علل


علت کیست گانگلیون در شانه شناخته نشده است. شاید ضربه باعث در هم شکستن بافت مفصل و تشکیل کیست‌های کوچک شود که سپس به یکدیگر متصل شده و به توده‌ای بزرگ‌تر و قابل مشاهده‌ تبدیل می‌شود. محتمل‌ترین تئوری شامل یک نقص در کپسول مفصلی یا پوشش تاندون است که به بافت همبند مفصل اجازه می‌دهد بیرون بزند.

انواع کیست پارالابرال شانه


انواع کیست‌های شانه شامل کیست سینوویال، کیست گانگلیون و کیست کاذب است و کیست‌های گانگلیون شایع‌ترین نوع کیست پارالابرال هستند. معمولا هر سه نوع کیست پارالابرال شامل کیسه‌های کوچک پر از مایع هستند. برخی از این کیست‌ها ممکن است نسبتا سخت‌تر باشند در حالی که دیگر کیست‌های شانه ممکن است نرم باشند، که بستگی به قوام مایع در کیست‌ها دارد. کیست گانگلیون معمولا در مفاصل خارج از حفره سینوویال یافت می‌شود، در حالی که کیست سینوویال در داخل حفره سینوویال قرار دارد. کیست‌های گانگلیون مرتبط با تجمع مایع هستند که می‌تواند منجر به فشرده شدن اعصاب و تاندون‌های اطراف شود در حالی که کیست‌های سینوویال در حرکت مفصل اختلال ایجاد می‌کنند.

علائم


شایعترین علامت مربوط به کیست پارالابرال شامل درد شدید است. شدت درد اغلب به اندازه کیست و محل آن بستگی دارد. اغلب کیست‌های شانه با کاهش قابل توجهی در محدوده حرکت مفصل آسیب دیده همراه هستند. محدودیت در حرکات مفصل و درد همچنین باعث ضعف در اطراف ناحیه مفصل می‌شود. گاهی اوقات، کیست ممکن است منجر به فشردگی اعصابی که به مفصل می‌رسند، شود که باعث ضعف، سوزن شدن و بی‌حسی اطراف مفصل مربوطه می‌شود. گاهی اوقات تورم با علائم دیگر التهاب، از جمله قرمزی و حساسیت به لمس نیز ممکن است مشاهده شود.

تشخیص کیست‌های شانه


معاینه فیزیکی اغلب تمام چیزی است که برای تشخیص یک کیست گانگلیون شانه مورد نیاز است. به بیشتر کیست‌های گانگلیون (امکان عبور نور روشن داده می‌شود) نور تابیده می‌شود. با توجه به علائم بالینی که احتمال ابتلا به کیست پارالابرال را نشان می‌دهند، لازم است با یک متخصص درد مشورت شود.

  • ممکن است پزشک با استفاده از یک سرنگ برای کشیدن کمی از مایعات درون کیست (سوزن آسپیراسیون) یا اولتراسوند، نشانه‌های بیشتری برای تایید به دست آورد. اولتراسوند یک روش تصویربرداری است که شامل استفاده از امواج صوتی است، و این می‌تواند به ارزیابی برآمدگی برای دیدن اینکه آیا با مایع پر است یا جامد (کیست) کمک کند. اولتراسوند همچنین می‌تواند نشان دهد که آیا شریان یا رگ خونی باعث به وجود آمدن توده شده است یا خیر. مزایای تشخیص اولتراسوند شامل این واقعیت است که این روش به طور گسترده در دسترس است، و سریع، نسبتا ارزان، و یک شیوه تصویربرداری قابل اعتماد است.
  • اشعه ایکس در تشخیص گانگلیون بسیار کم استفاده می‌شود مگر اینکه مشکوک به شکستگی یا مشکل زمینه‌ای استخوانی باشد.
  • اگر برآمدگی منجمد باشد یا شامل رگ خونی (شریان) باشد، پزشک ممکن است شخص را به جراح دست ارجاع دهد.
  • روش تصویربرداری با تشدید مغناطیس (ام آر آی) برای دیدن مچ دست استفاده می‌شود و برای تشخیص کیست‌های گانگلیونی بسیار مفید است. یکی از معایب این روش تشخیصی، هزینه‌ی آن است.

درمان


درمان‌های محافظه‌کارانه و تمرینات توانبخشی

کیست پارالابرال ممکن است تحت معاینه اولتراسوند قرار گیرد و تمرینات توانبخشی ممکن است اجرا شوند. درمان محافظه‌کارانه معمولا موثر است، اما با گذشت زمان کیست دوباره رشد می‌کند و درد دوباره باز می‌گردد. بیماران ادعا می‌کنند که وقتی کیست‌های شانه برداشته می‌شود، احساس می‌کنند یک نفر وزنی از روی شانه‌های آن‌ها برداشته است، این احساس ناخودآگاه ناشی از برداشتن فشار از روی اعصاب و عضلات است. این نوع درمان اغلب توسط افرادی انتخاب می‌شود که نمی‌توانند به دلایل مختلف تحت عمل جراحی قرار گیرند یا مرحله اول درمانشان است.

تخلیه کیست‌های شانه

بسیاری از کیست‌های گانگلیون بدون هیچ گونه درمان می‌توانند از بین بروند. درمان‌های مختلفی برای این مورد در طی سال‌ها ارائه شده است. بعضی از این موارد عبارتند از مشاهده کیست بدون علائم، استفاده از سوزن برای حذف محتویات کیست (آسپیراسیون) و یا عمل جراحی.

  • آسپیراسیون معمولا شامل قرار دادن یک سوزن در کیست شانه، بیرون کشیدن مواد مایع و تزریق یک ترکیب استروئیدی (که به عنوان عامل ضد التهابی عمل می کند) است.
  • تحقیقات نشان داده است که اکثریت مردم پس از یکبار بیرون کشیدن مایع با یک سوزن معالجه می‌شوند.
  • اگر 3 بار مایع درون کیست را بیرون کشیده‌اید، احتمال درمان شدنتان حتی بالاتر است، به خصوص در مورد کیست پشت دست.
  • در صورت مقایسه آسپیراسیون یا تزریق و حذف جراحی، به طور کلی، کیست‌ها پس از عمل جراحی کمتر احتمال دوباره بازگشتن را دارند.

انسداد عصبی

شایع‌ترین عصبی که تحت تاثیر کیست در شانه است، عصب سوپرااسکاپولار است. کیست‌های شانه منجر به نوروپاتی سوپرااسکاپولار در این عصب می‌شوند. برای کاهش درد در عصب سوپرااسکاپولار، انسداد عصبی (تزریق کورتیکواستروئیدها) در عصب سوپرااسکاپولار ، درمان خوبی است.

درمان جراحی

هنگامی که درد دوباره شروع می‌شود، به ویژه هنگامی که درمان محافظه‌کارانه آغاز شده است، توصیه می‌شود درمان جراحی انجام دهید. روش درمان، آرتروسکوپی شانه کم تهاجمی (از طریق سوراخ کلید) است. با ایجاد برش پوستی کوچک که از طریق آن یک دوربین مخصوص در داخل قرار می‌گیرد، می‌توان مفصل شانه و بافت‌های نرم اطراف را مشاهده کرد. ما کیست را باز کرده و آن را حذف می‌کنیم. قاعدتا کیست در نتیجه‌ی لابروم آسیب دیده (غضروفی که کاسه‌ی مفصل را احاطه کرده است) تشکیل می‌شود. بنابراین، هنگامی که کیست از بین می‌رود، ما لابروم آسیب دیده را ترمیم می‌کنیم. این کار با متصل کردن لابروم به استابولوم با استفاده از ایمپلنت‌های مخصوص به شکل لنگر با رشته‌هایی امکان پذیر است. این رشته‌ها از میان لابروم دوخته می‌شوند و به این شکل به محل مورد نظر متصل می‌گردند. قاعدتا، قبل از شروع عمل جراحی، بیهوشی عمومی انجام می‌شود و شبکه‌ی بازویی بی‌حس می‌شود. بی‌حسی شبکه‌ی بازویی پس از درمان جراحی، زمانی بدون درد و آرام را تضمین می‌کند.

درمان‌های خانگی

در اینجا برخی از درمان‌های خانگی ساده وجود دارد که می‌تواند در کنترل کیست پارالابرال مفید باشد و با عوارض جدی همراه نیستند.

  • ماساژ مفصل آسیب دیده می‌تواند در پارگی خود به خود کیست و کمک به زهکشی طبیعی آن کمک کند. ماساژ با روغن نارگیل، در یک جهت، به نظر می‌رسد که در درمان مفصل مفید است.
  • حرکت اجباری مفصل نیز کارآمد است. کیست‌های شانه اغلب در حرکت مفصل اختلال ایجاد می‌کنند، هرچند هنگامی که مفصل با زور حرکت کند می‌تواند به پارگی کیست کمک کند و در تقویت عضلات و تاندون‌های دور مفصل نقش ایفا کند و در نتیجه باعث کاهش احتمال بروز مجدد آن‌ها شود. این روش باید با احتیاط زیاد مورد استفاده قرار گیرد و از فشرده‌سازی عصب و رگ‌های خونی باید اجتناب شود.
  • دارو هومیوپاتی بریونیا برای حل کیست پارالابرال مفید است. این دارو در جذب مایع کمک می‌کند و همچنین دامنه حرکات مفصل آسیب دیده را افزایش می‌دهد.